Μήπως η μόνη λύση είναι να εγκαταλείψουμε το Twitter;

Έχουν συμβεί πολλά τον τελευταίο ένα μήνα, οπότε και το Twitter πέρασε στα χέρια του Έλον Μασκ. Ενδεχομένως, περισσότερα από όσα άντεχε (και αντέχαμε). Αλλαγές στη λειτουργία, απολύσεις, παραιτήσεις και ένας επικεφαλής που έχει κάνει σαφή τη διάθεσή του για μια στροφή της πλατφόρμας με πολλές εκκεντρικότητες στη διαδρομή, οδήγησε όχι μόνο να εγκαταλείψουν το Twitter πολλοί κορυφαίοι διαφημιστές αλλά και περισσότερο από ένα εκατομμύριο χρήστες -που σε πολλές περιπτώσεις, στράφηκαν σε πλατφόρμες όπως το Mastodon.

Μια απώλεια που φυσικά δεν είναι άνευ σημασίας. Η πλατφόρμα είχε λειτουργήσει στα πρώτα χρόνια της ως ένα νέο σύνορο μιας ψηφιακής δημοκρατίας. Και συνέχισε ακόμα κι όταν στην πορεία ο αλγόριθμος προσπάθησε να χειραγωγήσει τους χρήστες.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, πίσω στο 2020. Το βίντεο της στιγμής που ο αστυνομικός Ντέρεκ Σόβιν δολοφονεί τον 46χρονο πιέζοντάς τον με το πόδι στον λαιμό έγινε viral στο Twitter, οδηγώντας μεγάλα πλήθη να συγκεντρωθούν στους δρόμους της Μιννεάπολης, του Όκλαντ, του Φρίσκο στο Τέξας, στην Αϊόβα. Πιθανότατα, χωρίς μια πλατφόρμα σαν το Twitter, η δολοφονία του Φλόιντ να αποσιωπόταν και το όνομά του απλά να μεγάλωνε τον μακρύ κατάλογο των μαύρων ανθρώπων που σκοτώθηκαν αόρατα.

Η μοναδική αρετή που φαίνεται να φέρνει το «φιάσκο» του Μασκ είναι ότι ενδεχομένως, και έστω προσωρινά, θα διακόψει τη συγχώνευση του πλούτου με την ευφυία. Εν ολίγοις, η αγοραστική δύναμη δεν αποδεικνύει πως κάποιος είναι διάνοια. Κι αν αρχικά, υπήρχε ελπίδα πως ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου θα μπορούσε να ρυθμίσει τα ζητήματα αποδοτικότητας του Twitter, αυτή τη στιγμή η πτώση της εταιρείας δεν αποκλείεται σαν ενδεχόμενο ακόμα κι από τον ίδιο τον Μασκ.

Το όχι πάντα συνεκτικό όραμα του Έλον Μασκ για το Twitter υπέστη ρωγμές ήδη με την πρώτη του επαφή με την πραγματική οικονομία. Η περιφρόνηση της διαφήμισης από το «αφεντικό» του Twitter, έχει ως αποτέλεσμα την επιφυλακτική στάση των διαφημιζόμενων, ενώ, παράλληλα, η επαναφορά επίμαχων λογαριασμών που είχαν αποκλειστεί στην πλατφόρμα, εγείρει τον φόβο σε πολλούς διαφημιζόμενους ότι το προϊόν τους μπορεί να λανσάρεται δίπλα σε ομοφοβικά και ρατσιστικά tweets.

Ο Έλον Μασκ ως ιδιοκτήτης του Twitter διαφέρει αισθητά από όσους προηγήθηκαν. Φαίνεται να χάνεται πλέον η αίσθηση ενός οργανισμού δημόσιας λειτουργίας. Για κάποιους χρήστες, το Twitter δεν είναι αυτό που ήταν, όσο αποτελεί ένα μέσο για να γεμίσουν οι τσέπες ενός μεγιστάνα.

Από την άλλη, το να εγκαταλείψει κανείς την πλατφόρμα δεν είναι εύκολο. Πώς θα ξαναδικτυωθεί με όλους αυτούς τους οργανισμούς, γνωστούς, συναδέλφους; Άλλωστε, οι εναλλακτικές λύσεις δεν προσφέρουν την ίδια ποικιλία που είχαμε συνηθίσει στο Twitter. Όπως υπογραμμίζουν και οι New York Times, η υπόσχεση για αποχώρηση από το Twitter, είναι ευκολότερη από την πραγματική αποχώρηση από την πλατφόρμα.

Όπως σημειώνει ο Τζελάνι Κομπ στο New Yorker, που επίσης εγκατέλειψε το Twitter μετά την εξαγορά Μασκ, οι αντιδράσεις στην απόφασή του αυτή δεν είχαν μόνο τη μορφή του ελαφρού «τρολαρίσματος». Κάποιοι υποστήριξαν πως το να εγκαταλείπει κανείς το Twitter, στην παρούσα φάση, ισοδυναμεί με παραχώρηση στην ανάδειξη της αντίδρασης και της προσβολής που έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος στην πλατφόρμα από την εξαγορά του Μασκ και έπειτα.

Βέβαια, το Twitter δεν παύει να είναι αυτό που ήταν πάντα: μια κερδοφόρα επιχείρηση. Απλά τώρα έχει περάσει στα χέρια ενός δισεκατομμυριούχου που αντιλαμβάνεται την ελευθερία του λόγου ως το δικαίωμα στην προσβολή. Στο τέλος της ημέρας, η διαχείριση του Twitter από τον Μασκ μοιάζει με μια κυνική εκδοχή τρολαρίσματος.

Όσοι, λοιπόν, επιλέγουν να παραμείνουν στο Twitter, εξασφαλίζουν στον Μασκ ένα εύφορο έδαφος για το επόμενο άνοιγμά του. Άλλωστε, η αίσθηση κοινότητας που ακόμη υπάρχει στην πλατφόρμα είναι το μεγαλύτερο ατού στα χέρια του Μασκ. Κι αν μιλάμε για «πόλεμο», οποιαδήποτε πλευρά κι αν υπερισχύει, ο πραγματικός νικητής είναι αυτός που πουλάει όπλα και στις δύο πλευρές.

Δεν είναι απίθανο όλο αυτό το πείραμα να οδηγήσει σε χρεοκοπία, όσο το Twitter βυθίζεται στα χέρια ανθρώπων που έχουν τη δική τους αντίληψη για την πλατφόρμα. Στο μεταξύ, αξίζει να αναλογιστούμε πως κάποιες μάχες απλά δεν αξίζουν τον κόπο, ειδικά αν οι όροι επιβάλλονται από τους ισχυρούς που επωφελούνται από τη διαιώνιση της αντιπαράθεσης.

kathimerini.gr