Αυθαίρετα και κυβερνητικές αυθαιρεσίες

 «Τίποτα και κανένας δεν θα ξεχαστεί», είχε πει την επόμενη ημέρα της μεγάλης τραγωδίας ο πρωθυπουργός. Τότε που δεν είχε αποκαλυφθεί ακόμα το επικοινωνιακό σόου της βραδινής σύσκεψης, ούτε το μέγεθος της καταστροφής.

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Στις μέρες που ακολούθησαν το κυβερνητικό αφήγημα της ετοιμότητας και του συντονισμού κατέρρευσε. Στους μήνες που θα ακολουθήσουν θα καταρρεύσει και η υπόσχεση Τσίπρα.

«Τίποτα και κανένας δεν θα ξεχαστεί». Oταν τα φώτα σβήσουν και η εισαγγελική έρευνα θα συνεχίζεται σιωπηλά και με τους απελπιστικά αργούς ρυθμούς της ελληνικής Δικαιοσύνης, οι μόνοι που θα απομείνουν να θυμούνται θα είναι οι οικογένειες και οι φίλοι των θυμάτων. Η κυβερνητική μνήμη, όμως, σιγά-σιγά θα σβήσει και θα επανέρχεται σαν αναλαμπή μόνο με κάποια αφορμή. Με κάποια νέα τραγωδία ίσως.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κρατικός μηχανισμός δείχνει τη γύμνια του βασιλιά. Μήπως να θυμηθούμε τον σεισμό στην Πάρνηθα το 1999 με 143 νεκρούς; Ή το ναυάγιο του «Σάμινα» το 2000 με 81 χαμένες ψυχές; Θα μπορούσαμε να σταθούμε στο δυστύχημα στα Τέμπη με 21 νεκρούς μαθητές το 2003 ή στις πυρκαγιές της Πεντέλης και της Ηλείας το 2007 με 63 θύματα. Ισως να μη χρειάζεται να φτάσουμε τόσο πίσω.

Ας πάμε μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο όταν στις πλημμύρες της Μάνδρας χάθηκαν 24 συμπολίτες μας. Τυφλές δημόσιες υπηρεσίες και αδιάφοροι υπάλληλοι, ανεπαρκής κρατικός συντονισμός, σχέδια επί χάρτου, πολεοδομικές αυθαιρεσίες, παραβιάσεις πρωτοκόλλων ασφαλείας, ανύπαρκτες αντιπυρικές ζώνες, μπαζωμένα αυθαίρετα, δρόμοι καρμανιόλες. Και υπουργοί κλεισμένοι στον γυάλινο πύργο τους. Τόσες αιτίες για τόσες τραγωδίες. Αλλά σαν μια κοινωνία σε προχωρημένο Αλτσχάιμερ ξεχνάμε αυτά που πρέπει να θυμόμαστε.

Συλλογικές και ατομικές ευθύνες μπλέκονται σε ένα φονικό κουβάρι, όμως η αρχή και το τέλος του βρίσκονται πάντα εκεί που βρίσκεται η Πολιτεία. Η οργανωμένη υποτίθεται Πολιτεία, που έχει υπουργούς, δημάρχους, περιφερειάρχες, πολεοδομίες, αστυνόμους, δικαστές και νόμους, αλλά δεν έχει ούτε συνοχή, ούτε συνέχεια. Αυτή η κυβέρνηση μάλιστα δεν έχει ούτε ευαισθησία.

Για αυτό και επιχειρεί να ρίξει το ανάθεμα στους πολίτες. Αυτή τη φορά στους αυθαιρετούχους, αύριο ποιος ξέρει. Μπορεί να ρίξει το φταίξιμο και στα δέντρα που φύτρωσαν στα δάση. Όμως η τραγωδία δεν είναι σαν την Ιστορία.

Όταν επαναλαμβάνεται, δεν είναι φάρσα.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Πηγή: kritipress.gr