Αλέξη, στείλε… πεσκέσι στον Ερντογάν!

Στο δυσμάς του βίου της, προγραμμάτιζε ψευδεπίγραφες επικοινωνιακές φιέστες για την «καθαρή έξοδο», έσπερνε ελπίδες (με φευγαλέα κλεισίματα του ματιού) για αναστολή της νέας περικοπής των συντάξεων, προετοίμαζε το έδαφος για επικείμενες λασπώδεις «διώξεις» εναντίον των αντιπάλων της…

Κι’ όλη αυτή η επικοινωνιακή προετοιμασία, έγινε στάχτη στο Μάτι. Οι 100 νεκροί, η εγκληματική κρατική ανεπάρκεια και ολιγωρία, ο προκλητικά χυδαίος και – κυρίως- ο ερασιτεχνικός τρόπος με τον οποίο επιχείρησαν να διαχειρισθούν την τραγωδία, ακύρωσαν το σχεδιαζόμενο προεκλογικό «αφήγημα»…

Την κυβερνητική απόγνωση και αμηχανία, ήρθε να ημερέψει κατά κάποιον τρόπο η απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών. Μια ζωογόνος σταγόνα βροχής, σ’ ένα άνυδρο, αποξηραμένο, θνήσκον περιβάλλον μιας εν αποδρομή κυβέρνησης.

«Καιρός ήταν να μας κάνει η τύχη ένα δώρο…», γράφτηκε ότι είπε αυθόρμητα εξέχων μέλος της κυβέρνησης. Ανθρώπινη αντίδραση, λογική…

Μόνο που, ακόμη κι’ αυτό το «δώρο της τύχης», έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν με την γνωστή αγαρμποσύνη και προχειρότητα που χαρακτηρίζει όλο τον μηχανισμό προπαγάνδας τους, άτσαλα και βιαστικά. Και τους γυρίζει μπούμερανγκ…

Οι δυο στρατιωτικοί, δεν απελευθερώθηκαν ξαφνικά ( οι συνήγοροί τους είπαν ότι δεν είχαν καν καταθέσει νέο αίτημα αποφυλάκισης, ο Κουβέλης ομολόγησε ότι «δεν το ανέμενε…», ο Καμμένος κατελήφθη εξ απήνης) ως αποτέλεσμα των «επιτυχών διπλωματικών προσπαθειών της κυβέρνησης», όπως έσπευσαν να πανηγυρίσουν εκπρόσωποι και παπαγαλάκια. Και μάλιστα «χωρίς την βοήθεια της αντιπολίτευσης», όπως ψευδώς σημειωνόταν στις κυβερνητικές ανακοινώσεις.

Η ευτυχής αυτή κατάληξη της περιπέτειας των δύο στρατιωτικών, πιστώνεται αποκλειστικά στο Ερντογάν. Ο οποίος, «σε πόλεμο» με τις ΗΠΑ, σχεδόν απομονωμένος από τους Ευρωπαίους, με την τουρκική οικονομία σε ελεύθερη πτώση (παρά την… υποστήριξη του Αλλάχ!), έξυπνα φερόμενος αποφάσισε να κλείσει κάποια μέτωπα. Να κάνει μια χειρονομία καλής θέλησης προς την Ευρώπη, η οποία πίεζε για να λήξη το θέμα με τους δυο Έλληνες, αλλά και να δημιουργήσει το κατάλληλο σκηνικό, ώστε «αύριο» ν’ αφήσει ελεύθερο και τον Αμερικανό πάστορα όπως απαιτεί ο Τράμπ. Αν και η κράτηση του πάστορα, δεν είναι παρά η πρόφαση, το περιτύλιγμα για την ραγδαία επιδείνωση των αμερικανό-τουρκικών σχέσεων. Τα αίτια είναι πολύ βαθύτερα και πολύπλοκα…

Ποιόν, λοιπόν, πείθει ο κ. Τσίπρας με τις επίσημες και ανεπίσημες αρλούμπες του, ότι η απελευθέρωση έγινε ως αποτέλεσμα των επιτυχών διπλωματικών κινήσεων των Αθηνών; Με αναφορές, μάλιστα, στις… επισκέψεις Τσίπρα στην Άγκυρα (που έγιναν το 2016!), αλλά και το κλίμα που δημιουργήθηκε μεταξύ των δύο χωρών, με την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα τον περασμένο Δεκέμβριο; Ξέρετε, το… κλίμα με την παρουσία του Παυλόπουλου αμφισβήτηση Ερντογάν της συνθήκης της Λωζάνης, τους διεμβολισμούς ελληνικών πολεμικών σκαφών από τούρκικα, την ανταλλαγή «πολεμικών ανακοινωθέντων» μεταξύ του υπερφίαλου Καμμένου με τον Τούρκο ομόλογό του, την πύκνωση των καθημερινών αερομαχιών πάνω από το Αιγαίο, τις προκλήσεις του Τούρκου πρωθυπουργού ότι «θα μας πετάξουν στην θάλασσα, όπως έκαναν και με τους Έλληνες στην Σμύρνη…»!

Μέχρι προχθές, ο Ερντογάν επέμενε να συνδέει την απελευθέρωση των δυο Ελλήνων, με την έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών. Τον… μετέπεισε ο Αλέξης, ή μήπως ο δαιμόνιος σουλτάνος αντελήφθη πως είναι προς το συμφέρον του (πρόσκαιρα, έστω) ν’ αλλάξει τακτική και να «προσεγγίσει» την Ευρώπη, μετά την «πόρτα» που τρώει από τον… Αμερικανό σουλτάνο;

Και ποιος ο λόγος να επιτεθεί ο πρωθυπουργός και να «καταγγείλει» την αντιπολίτευση για… υπονόμευση των κυβερνητικών ενεργειών στο θέμα των δυο στρατιωτικών, όταν αυτή σύσσωμη (με εξαίρεση τον Λεβέντη, που και χθες ισχυρίσθηκε ότι «για τους δύο, ξεπουλήσαμε την Θράκη…») επέδειξε από την πρώτη στιγμή στάση υπευθυνότητας;

Προεκλογικές, μικροκομματικές, ανόητες επικοινωνιακές κινήσεις πανικού και απελπισίας -θα πείτε. Μόνο που ο καιρός έχει αλλάξει. Τα ψέματα και τα φτιασιδώματα της πραγματικότητας, δεν περνάνε πια.

Τα φύκια είναι φύκια, όχι… μεταξωτές κορδέλες.

 | iefimerida.gr