«Έρωτας στις ουρές των συσσιτίων» της Κρητικιάς συγγραφέρως- δημοσιογράφου Ρίκης Ματαλλιωτάκη

 Γράφει η Βασιλική Μολφέση

Επίκαιρο, ρεαλιστικό και αισιόδοξο είναι το βιβλίο της Ρίκης Ματαλλιωτάκη με τίτλο «Έρωτας στις ουρές των συσσιτίων». Η υπόθεσή του αναφέρεται στον έρωτα της γεμάτης προσφορά, αγάπη και αλληλεγγύη Δήμητρας με τον προβληματισμένο και αξιοπρεπή Άρη.

Η συνάντησή τους γίνεται στις ουρές των συσσιτίων κουβαλώντας καθένας τους ένα τραυματικό παρελθόν , που τους δίδαξε, τους ωρίμασε, και τους χάρισε την εμπειρία να ξεχωρίσουν τις αξίες της ζωής.

Η συγγραφέας με πολύ μεστή γραφή καταφέρνει να αποδώσει τόσο τα γεγονότα και τις περιπέτειες των δυο αυτών ηρώων της και των οικείων τους με ξεχωριστές παρουσίες τις φίλες Μαριάννα και Ελένη, όσο και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας σήμερα, με την ανεργία, τους άστεγους, τα χαράτσια και τις συνέπειες τους στις ζωές των συνανθρώπων μας.

Θίγει, πάντα μέσα από τη ζωή των ηρώων της, την αξιοθρήνητη κατάσταση στα θέματα της υγείας , την οικονομική μετανάστευση εξ αιτίας της απόγνωσης του κόσμου αλλά και την απέραντη αγάπη για την πατρίδα και τον αγώνα των Ελλήνων για τον τόπο μας, με επιμονή και υπομονή στις δύσκολες συνθήκες, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο.

Έντονα τα συναισθήματα που βιώνει ο αναγνώστης, μπλεγμένα σε μια εξαιρετική πλοκή με έντονους, ουσιαστικούς διαλόγους και όμορφες περιγραφές, όπως έρωτας, προδοσία, εκμετάλλευση, απληστία , ασυδοσία, αγάπη, υπομονή, αφοσίωση, στοργή, σύμπνοια, τρυφερότητα, κατανόηση και αλληλεγγύη.

Υπέροχο και καλογραμμένο βιβλίο που από τις πρώτες κιόλας σελίδες διαβάζεται με ενδιαφέρον και αγωνία για τη ζωή και τις περιπέτειες της Δήμητρας με ένα δύσκολο γάμο και τις ακόμα πιο δύσκολες συνέπειές του και του Άρη με την αλαζονεία και την απληστία για τα υλικά αγαθά στα χρόνια της ευημερίας και των έργων των Ολυμπιακών αγώνων.

Με αφορμή την οικονομική κρίση η συγγραφέας προτρέπει τον αναγνώστη να σκεφτεί και να αναλογιστεί τις αιτίες, την πολιτική , το ψεύτικο χρήμα και όσα έφεραν τα δύσκολα χρόνια που βιώνει ο τόπος μας , αλλά και να ανακαλύψει την αληθινή ταυτότητα της ύπαρξής του, καταλήγοντας στα συμπεράσματα: ότι «ο άνθρωπος πρέπει να διαπρέπει και να ζει στον τόπο του, όπου αλλού είναι ξένος» με τη χαρακτηριστική παράγραφο:

«Το πάμφθηνο μεροκάματο του μετανάστη είναι λαδωμένο γρανάζι στον καπιταλισμό που τον βοηθά να δουλεύει καλύτερα για να γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος…είναι λίπασμα στο φυτώριο του ρατσισμού που το θρέφει αντί να το κατατροπώνει…είναι, είναι, είναι η κατάρα των αιώνων» και ότι «το εγώ δεν είναι άλλο από μια ασήμαντη κουκκίδα στη απεραντοσύνη του σύμπαντος» γι’ αυτό πρέπει να αγαπάμε πάνω από το εγώ , το συμφέρον, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, με μια αγάπη τέτοια που οι δυσκολίες πρέπει να τη δυναμώνουν και να τη στεριώνουν.

Ως επίλογος δίνονται από τη συγγραφέα τρεις εκδοχές για την τύχη της Δήμητρας και του Άρη, προκειμένου ο αναγνώστης να επιλέξει αυτή που τον εκπροσωπεί.

Προσωπικά, διαλέγω την τρίτη εκδοχή για να τελειώσει το βιβλίο αυτό μιας και είναι η πιο αισιόδοξη και με εκφράζει περισσότερο, πιστεύοντας ότι μετά την καταιγίδα έρχεται η νηνεμία και ελπίζοντας το αύριο να φέρει τις συνθήκες εκείνες που θα σηκώσουν το πέπλο της δυστυχίας από τους συνανθρώπους μας αλλά και από την χώρας μας.

Πηγή: kritipress.gr