Όταν το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν κυριολεκτικά ένα μεγάλο ταξίδι

 Η διοργάνωση του πρώτου Μουντιάλ από πλευράς FIFA μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν. Το αντίθετο μάλιστα… Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να ξεκινήσει η πρώτη διοργάνωση στα γήπεδα της Ουρουγουάης (τρία στον αριθμό και όλα στο Μοντεβιδέο), υπήρξε πολύ παρασκήνιο και αρκετές ζυμώσεις. Κάτι απολύτως λογικό, καθώς το ταξίδι των ευρωπαϊκών ομάδων μέχρι τη χώρα της Λατινικής Αμερικής μόνο εύκολο δεν ήταν. Για την ακρίβεια, ήταν μια πολυήμερη ταλαιπωρία, που μόνο τολμηροί ή όσοι αναζητούσαν την τύχη τους στην άλλη άκρη του πλανήτη επιχειρούσαν.

Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, οκτώ αμερικανικές Ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή στη διοργάνωση. Αργεντινή, Βραζιλία, Βολιβία, Χιλή, Μεξικό, Παραγουάη, Περού και Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν «παρών», αλλά Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς να είναι πραγματικά… παγκόσμιο, δεν μπορούσε να εννοηθεί. Έως τις 28 Φεβρουαρίου εκείνου του έτους, όταν έληγε η προθεσμία δήλωσης συμμετοχής, καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν επιθυμούσε να στείλει την ομάδα της σε αυτήν την ταλαιπωρία. Ακόμη και η Γαλλία, που ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας ήταν δικός της άνθρωπος, είχε σαφείς ενδοιασμούς.

Μάλιστα, στην απελπισία της επάνω, η Ουρουγουάηπροσκάλεσε κατ’ εξαίρεση τις τέσσερις βρετανικές Ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες να συμμετάσχουν κι ας μην ήταν μέλη της FIFA. Μπροστά στον κίνδυνο να μεταβληθεί η διοργάνωση από παγκόσμια σε… αμερικανική, οι προθεσμίες παρατάθηκαν, μπας και βρεθεί λύση. Τελικά, μετά από πολλές πιέσεις, τέσσερις χώρες ενέδωσαν και αποφάσισαν να μεταβούν στο Μοντεβιδέο. Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, Γαλλία και Βέλγιο ήταν αυτές που μπήκαν στο καράβι για τη διοργάνωση.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ρουμάνων, που πήραν την -όπως αναφέρεται, όχι δική τους- απόφαση με προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Καρόλου Β’. Μέσα στις εγγυήσεις που έδωσε στους ποδοσφαιριστές, ήταν πως δεν θα απολύονταν από τις εργασίες τους, παρά τη μακρόχρονη απουσία τους από αυτές…

Το ατμόπλοιο Conte Verde, που κατασκευάστηκε από ειδικούς μάστορες στη Γένοβα, ήταν αυτό που θα μετέφερε τις τέσσερις ποδοσφαιρικές ομάδες στην Ουρουγουάη, στην οποία έπρεπε να βρίσκονται στις 4 Ιουλίου. Το ταξίδι ξεκίνησε από το ιταλικό λιμάνι στις 21 Ιουνίου, με τη Ρουμανία να είναι ήδη πάνω στο κατάστρωμα. Ακολούθησαν οι Γάλλοι, με τον Ζιλ Ριμέ και τρεις Ευρωπαίους διαιτητές, που ανέβηκαν στο καράβι στο Βιλεφράνς σουρ Μερ και στη συνέχεια οι Βέλγοι, οι οποίοι επιβιβάστηκαν στη Βαρκελώνη.

Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι ποδοσφαιριστές πάνω στο πλοίο, ήταν λίγες βουτιές στην εξωτερική πισίνα του ατμόπλοιου. Ωστόσο, όσο «κατηφόριζαν» προς τα νότια, τόσο ο καιρός κρύωνε, με αποτέλεσμα να σταματήσουν και αυτές. Για προπόνηση, ούτε λόγος. Μόνο κουβέντα, χαρτιά, ζάρια και ατελείωτη θάλασσα. Στο Ρίο ντε Τζανέιρο επιβιβάσθηκαν και οι Βραζιλιάνοι, οι τελευταίοι επιβάτες του Conte Verde πριν φτάσει στην Ουρουγουάη.

Η τέταρτη ευρωπαϊκή αποστολή, αυτή της Γιουγκοσλαβίας, πήγε σιδηροδρομικώς στη Μασσαλία, όπου επιβιβάστηκε στο ταχυδρομικό ατμόπλοιο Florida. Φαίνεται ότι η επιλογή αυτή ήταν και η πιο σοφή, καθώς ήταν οι «πλάβι» ήταν οι μόνοι Ευρωπαίοι που παρουσιάστηκαν σχετικά φρέσκοι και έφτασαν μέχρι την τετράδα.

Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν, καθώς τα αεροπορικά ταξίδια έχουν κάνει τη ζωή όλων πιο εύκολη. Ωστόσο, τότε, τέτοιες πολυτέλειες δεν υπήρχαν…
newsbeast.gr