Περί δεξιών και αριστερών

Να τα πάρω με τη σειρά. Ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει για τα κανάλια. Γεμίζει κενά, τηλεοπτικό χρόνο και προσφέρει πλήθος ερεθισμάτων και θεμάτων στα πρωινάδικα και τα ειδησεογραφικά δελτία. Τουτέστιν σούπερ αμόλυβδη για την τηλεοπτική επικοινωνία.

Ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει για τους πολιτικούς ρεπόρτερ, τους αναλυτές, τους σχολιαστές, τους παρουσιαστές και εν γένει όλους σχεδόν τους δημοσιογράφους. Να γράφουν, να φλυαρούν, να σχολιάζουν, να τοποθετούνται, να σαρκάζουν, να λοιδορούν, να προπαγανδίζουν, να κουτσομπολεύουν και να στοιχηματίζουν.

Ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει για τα πάσης φύσεως καφενεία. Να περνάμε την ώρα μας παίζοντας πρέφα, πίνοντας το καφεδάκι μας, σκοτώνοντας τον ελεύθερο χρόνο μας, σπάζοντας πλάκα με την Παπακώστα, με τα κοστούμια, με τα φουστάνια και με τα ερωτικά παρασκήνια. Ξέρεις τι άκουσα για την Αχτσιόγλου; Τι; Ασε καλύτερα…

Ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει για τους αραχτούς και τους καναπεδάρχες. Που στρογγυλοκαθισμένοι απέναντι από το «κουτί» και σε στυλ «ω τι κουτί, κουτοί» αμολάνε το κοντό τους και το μακρύ τους, εξοργίζονται ή θριαμβολογούν, αναλόγως των προτιμήσεών τους, και στο τέλος καταλήγουν στα κρεβάτια τους. 

Ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει για τους κοσμικογράφους και τους λάτρεις της πασαρέλας. Που θα πλακωθούν για το δίδυμο Εφη Αχτσιόγλου – Κατερίνα Νοτοπούλου. Μα είναι κομψή και φίνα, θα λένε οι οπαδοί της πρώτης. Πριτς, θα απαντάνε οι οπαδοί της Νοτοπούλου. Προς το ανοργασμική μού φαίνεται. Χίλιες φορές καλύτερη και πιο χυμώδης η Κατερίνα από τη Μακεδονία.

Ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει για όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο Μανωλιός άλλαξε τα ρούχα του και τα φόρεσε αλλιώς. Ο ανασχηματισμός της καταστροφής. Το τέλος μιας αδιέξοδης και καταστροφικής διαδρομής. Πάρε τα κορίτσια σου και δίνε του μιαν ώρα αρχύτερα. Και πάει λέγοντας.

Ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει για τα «τυφλά αμνοερίφια» που είναι μαντρωμένα σε κομματικά και ψευδεπίγραφα ιδεολογήματα. Οι μεν να μετατρέπουν την Παπακώστα σε πτυελοδοχείο κάθε είδους χλευαστικών σχολίων. Οι δε να υμνούν τα χαρίσματα μιας ανανέωσης που αρχίζει και τελειώνει με τα 30 χρόνια της Κατερίνας Νοτοπούλου.
Και τέλος, ο ανασχηματισμός ό,τι πρέπει ως προσωρινή διέξοδος στα μόνιμα αδιέξοδα της κυβερνητικής εξουσίας. Μπας και εκτροχιάσει κάπως τις εντυπώσεις και σκεπάσει τις κατάρες και τις κραυγές από την εφιαλτική τραγωδία και τη γενοκτονία στο Μάτι. Οι τριαντασαραντάρηδες ως μέγιστο, υπέρτατο ατού, ως τεκμήριο ανανέωσης, τόλμης και ικανότητας. Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες ελληνικές!

Εσένα, όμως, με το ακατοίκητο βλέμμα, τι σε μέλλει αν υπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι η Ολγα και υπουργός Πολιτισμού η Μυρσίνη; Ούτε πολυτελές όχημα θα έχεις. Ούτε οδηγούς. Ούτε δεξιώσεις. Ούτε παχυλούς μισθούς. Ούτε γραμματείς. Ούτε παρατρεχάμενους. Ούτε κλητήρες. Ούτε υψηλόβαθμες γνωριμίες. Ούτε τζάμπα ταξίδια. Ούτε πεντάστερα ξενοδοχεία. Ούτε τίποτα.

Ανάμεσα σε σένα και τη (φέρ’ ειπείν) Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου μεσολαβεί χάος απροσμέτρητο και αγεφύρωτο. Γιατί, όπως γνωρίζεις, όλοι όσοι σε κατέστρεψαν διέθεταν μπόλικα πτυχία. Εκεί να δεις Χάρβαρντ, Οξφόρδη και Γέιλ. Εκεί να δεις Γιώργο Αλογοσκούφη, Γιάννο Παπαντωνίου και Yanis Varoufakis. Και γιατί πρέπει να γνωρίζεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν δεν ήταν σαράντα Μαΐων όταν σκαρφάλωσε στην εξουσία. Το νεαρό της ηλικίας δεν είναι αποκλειστικό και σίγουρο ατού για μια πετυχημένη κυβερνητική εξουσία.

Με απλά λόγια. Εγώ στη θέση σου ένα πράγμα θα έλεγα ως σχόλιο γι’ αυτή τη μεγαλοπρεπή κιτσάτη θεατρική παράσταση. Δεν κρατιέμαι. Θα το πω. Και ας περάσω από Πειθαρχικό. Εκανε κι η μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο!