Πρόταση δυσπιστίας: Με 6 συν 2 σημεία η κυβέρνηση απέναντι στο μπλοκ της αντιπολίτευσης για να αποφύγει τη φθορά
Σε πολύ υψηλούς τόνους – όπως, άλλωστε, ήταν αναμενόμενο – άρχισε στην Ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση επί της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης που κατέθεσαν ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας, με αφορμή τις αποκαλύψεις σχετικά με «πειραγμένο» ηχητικό ντοκουμέντο που αφορούσε στην τραγωδία των Τεμπών.
Η κυβέρνηση εξαρχής έχει υιοθετήσει τη στρατηγική «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», στρατηγική που αναμένεται να ξεδιπλωθεί πλήρως ως το βράδυ της Πέμπτης, οπότε, μετά την ομιλία του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, και την ψηφοφορία επί της πρότασης δυσπιστίας θα ολοκληρωθεί η (περίπου) τριήμερη διαδικασία που προβλέπεται.
Στο πλαίσιο αυτό και σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και τις ενδείξεις που έχουν ήδη δοθεί από τους ομιλητές της ΝΔ, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να απαντήσει στα «πυρά» της αντιπολίτευσης – τα οποία δεν πρόκειται να περιοριστούν στην υπόθεση του ηχητικού, αλλά αναμένεται να απλωθούν σε όλους τους τομείς που το τελευταίο διάστημα καταγράφεται ανοιχτά δυσαρέσκεια των πολιτών – πάνω σε έξι βασικούς άξονες, οι οποίοι, grosso modo, είναι οι εξής:
1. Εργαλειοποίηση μιας τραγωδίας: εξαρχής η κυβέρνηση κατηγορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι «πατούν» πάνω στον ανθρώπινο πόνο και οργή που προκάλεσε το αδιανόητο δυστύχημα, προκειμένου να προσποριστούν πολιτικά οφέλη. Μάλιστα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν περίμενε να βγει κάτι από την Εξεταστική Επιτροπή, καθώς, όπως σημείωσε, είχε «πολιτικοποιηθεί». Η γραμμή αυτή αναμένεται να κυριαρχήσει στη Βουλή.
2. Ταύτιση με συμφέροντα: ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής όταν σημείωσε στο μπρίφινγκ της Δευτέρας ότι «προφανώς αυτά τα συμφέροντα, που δεν είναι σε πληθυντικό αριθμό, όπως κάνουν άλλοι πολιτικοί χώροι, όταν μιλάμε για μια συγκεκριμένη εφημερίδα, δεν είναι γενικά και αόριστα. Ήμασταν πολύ συγκεκριμένοι. Ταυτίζονται, τουλάχιστον ταυτίζονται, με έναν συγκεκριμένο πολιτικό αρχηγό (σ.σ. τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη) και κατατίθεται η πρόταση δυσπιστίας».
3. Αποσταθεροποίηση της χώρας: σε συνδυασμό με τα παραπάνω, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ έκαναν αναφορές σε συμφέροντα, τα οποία επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση και, μαζί με αυτή, και τη χώρα, και μάλιστα σε μια συγκυρία που η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση και μοιάζει να αποκτά δυναμική, τόσο στην οικονομία όσο και γενικότερα.
4. Υπονόμευση του ίδιου του πολιτεύματος: με αφορμή τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη, για παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές παρουσία διεθνών παρατηρητών, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι «ο κ. Κασσελάκης γίνεται συνειδητά υπονομευτής του πολιτεύματος με αυτή την άνευ προηγουμένου απαράδεκτη και επικίνδυνη δήλωσή του» και ότι «περνάει ουσιαστικά σε μία άλλη πίστα και από την πολιτική γελοιοποίηση της θέσης του αρχηγού του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, γίνεται συνειδητός υπονομευτής του πολιτεύματος», επισημαίνοντας ότι στα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης ποτέ δεν έχει αμφισβητηθεί το αδιάβλητο των εκλογών.
5. Υιοθέτηση θεωριών συνωμοσίας: το συγκεκριμένο επιχείρημα έχει χρησιμοποιηθεί και από τον Κ. Μητσοτάκη, κυρίως, βέβαια, ως απάντηση σε δηλώσεις προερχόμενες από κόμματα στα δεξιά της ΝΔ και ιδίως από την Ελληνική Λύση, εντούτοις αναμένεται να επεκταθεί συνολικά στην αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή. Ωστόσο, το θέμα αυτό είναι λεπτό, καθώς η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει δώσει εντολή στην εισαγγελέα Εφετών Λάρισας «να μεριμνήσετε, ώστε να ερευνηθεί και να απαντηθεί, μετά από αξιολόγηση, κατά την κρίση σας, κάθε ισχυρισμός και καταγγελία που προβάλλεται από συγγενείς θυμάτων ή θύματα και τους συνηγόρους τους».
6. Much ado about nothing: με αφορμή ανάρτηση του Σ. Κασσελάκη στην οποία έγραφε για την πρόταση δυσπιστίας ότι «θα δείτε μια κοκορομαχία σε σχέση με το ποιος θα την πιστωθεί. Μια διαδικασία – σόου, που δε θα καταφέρει δυστυχώς τίποτα ως προς την ουσία, την κρατική συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών», η κυβέρνηση θα κατηγορήσει την αντιπολίτευση ότι προβαίνει σε μια κίνηση άνευ ουσίας, μόνο και μόνο για μικροκομματική εκμετάλλευση.
Εκτός, όμως αυτών των έξι βασικών αξόνων επίθεσης, η κυβέρνηση αναμένεται να βγάλει από τη φαρέτρα της άλλα δύο όπλα τα οποία εξαρχής αποτελούν «αιχμή του δόρατος» της επιχειρηματολογίας της περί «μηδενιστικής» και «μη θεσμικής» αντιπολίτευσης:
Το πρώτο αφορά στην έρευνα για το τραγικό δυστύχημα που διεξάγει η δικαιοσύνη. Η κυβέρνηση εξαρχής παραπέμπει στην έρευνα αυτή, τονίζοντας ότι μόνο αν οι δικαστές αφεθούν να κάνουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους θα πέσει φως στην υπόθεση και θα δοθούν όλες οι απαντήσεις, και κατηγορώντας την αντιπολίτευσης ότι δεν δείχνει τον προσήκοντα σεβασμό στη δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της.
Το δεύτερο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ανεβάζουν διαρκώς τους αντιπολιτευτικούς τόνους, με την κυβέρνηση να κατηγορεί τα δύο κόμματα ότι… διαγκωνίζονται για την κυριαρχία στο χώρο της αντιπολίτευσης – το ΠΑΣΟΚ έχει κατηγορηθεί ότι μετατρέπεται σε «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ» από τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη – και ότι αυτός ο ανταγωνισμός δηλητηριάζει την πολιτική ζωή του τόπου και οδηγεί σε αδυναμία απαραίτητων συναινέσεων και συγκλίσεων.
Από την άλλη, πάντως, η κυβέρνηση γνωρίζει ότι μπροστά της έχει και ένα «ναρκοπέδιο», το συντριπτικό ποσοστό των πολιτών που υποστηρίζουν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ότι προσπαθεί να συγκαλύψει ευθύνες, αντίληψη που φαίνεται ότι ενισχύθηκε μετά το πέρας των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να προσπαθεί να κρατήσει στάση σεβασμού έναντι των συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας, στάση που δηλώσεις ορισμένων στελεχών της ΝΔ δεν φαίνεται να υποστηρίζουν – ήδη ο Μιχάλης Ταμήλος πήρε την άγουσα για τα αποδυτήρια, μετά τις προκλητικές του δηλώσεις…
