Σοκαριστικοί αποκλεισμοί παικτών από το Mundial

Κάθε μουντιάλ είναι η χρυσή ευκαιρία που περιμένουν οι απανταχού οπαδοί του ποδοσφαίρου προκειμένου να χαρούν σε μια διοργάνωση όλα τα αστέρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Τι γίνεται, όμως, όταν οι εθνικοί εκλέκτορες έχουν άλλη άποψη και αφήνουν εκτός μουντιάλ παικταράδες που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά;

Χαβιέρ Ζανέτι, Εστεμπάν Καμπιάσο [2010]

Η πρόσληψη του Ντιέγο Μαραντόνα στην Εθνική Αργεντινής ήταν κάτι σαν τελευταία ζαριά. Η πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου είχε εξασφαλιστεί δραματικά αλλά δεν υπήρχαν πολλά στον Ντιέγο για να τον πιστέψεις σαν προπονητή. Αποφάσεις σαν αυτή με τους αποκλεισμούς των τρεμπλούχων, Χαβιέρ Ζανέτι και Εστεμπάν Καμπιάσο, ήταν σοκ για τον Μαραντόνα, ο οποίος την ίδια στιγμή πήρε μαζί του παίκτες όπως οι Γιόνας Γκουτιέρες και Φαμπρίτσιο Κολοτσίνι.

Ρομπέρτο Μπάτζιο [2002]

Ο Μπάτζιο είχε αφήσει μια δουλειά στη μέση όσον αφορά τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Είχε δώσει το «παρών» στις τρεις προηγούμενες διοργανώσεις, στη μία είχε βρεθεί τόσο κοντά και ήλπιζε στην τέταρτη να τα καταφέρει. Οταν αποχώρησε από την Ιντερ είχε προτάσεις από το εξωτερικό, όμως ήθελε να μείνει στην Ιταλία για να παίζει και να κληθεί στην Εθνική για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η σεζόν 2001-02 ξεκίνησε καλά στην Μπρέσια με 8 γκολ στα πρώτα 9 ματς, όμως στη συνέχεια ήρθε τραυματισμός. Επέστρεψε για να κρατήσει την ομάδα του στην Serie A, όμως ο Τζιοβάνι Τραπατόνι δεν το επέλεξε για τα γήπεδα της Ανατολής προς απογοήτευση των τιφόζι.

Πολ Γκασκόιν [1998]

Ο Gazza είχε περάσει αναμφισβήτητα τα καλύτερα χρόνια του το 1998, όμως υπήρχε μια ελπίδα ότι μπορεί να κληθεί σε ένα τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η καριέρα του ήταν γεμάτη τραυματισμούς και προβλήματα, όμως με την μπάλα στα πόδια ήταν πάντα εκπληκτικός. Εκείνη την εποχή είχε μόλις αποχωρήσει από την Ρέιντζερς για να βοηθήσει την Μίντλεσμπρο να ανέβει στην Premier League και παρότι η φυσική του κατάσταση ήταν ένα θέμα που απασχολούσε, βρέθηκε σε ένα τουρνουά προετοιμασίας. Τελικά έμεινε κατάπληκτος όταν έμαθε ότι δεν θα είναι στην αποστολή. Δεν έπαιξε ποτέ ξανά στην Εθνική Αγγλίας.

Ρομάριο [2002]

Ενας ακόμα παίκτης, από τους καλύτερους όλων των εποχών, που είχε την ελπίδα για να κληθεί σε ένα μεγάλο ραντεβού για τελευταία φορά στα γήπεδα των Ιαπωνίας – Νότιας Κορέας. Ο Βραζιλιάνος μύθος ήταν μεν πολύ διάσημος αλλά δεν τα πήγαινε καλά με τους συμπαίκτες και τον προπονητή καθώς το 2001 δεν είχε φύγει από την αποστολή της Σελεσάο που ήταν στο Copa America, για να παίξει στην Βάσκο Ντα Γκάμα και να πάει μετά διακοπές. Ακόμα και στα 36 του αδυνατούσε να ακολουθήσει τους κανόνες και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από το Mundial. Ούτε η καλή φόρμα με την ομάδα του, ούτε μια συναισθηματική προσπάθεια με τον προπονητή, άλλαξαν την απόφαση για τον Ρομάριο και η Βραζιλία κατέκτησε τον τίτλο χωρίς αυτόν.

Γκούναρ Νόρνταλ [1950]

Με μία περίεργη τουλάχιστον απόφαση, η Ομοσπονδία της Σουηδίας απαγόρευε στους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στο εξτερικό να παίζουν στην Εθνική ομάδα. Ο Γκούναρ Νόρνταλ ήταν ο αδιαμφισβήτητος σταρ της ομάδας την οποία είχε οδηγήσει στην επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948. Ηταν ο πρώτος σκόρερ σε εκείνο το τουρνουά και είχε 43 γκολ σε 33 αγώνες πριν πάρει μεταγραφή στην Μίλαν και ουσιαστικά σταματήσει να παίζει με τον Εθνόσημο. Η Σουηδία τερμάτισε 3η στη διοργάνωση του 1950, όμως με τους Νόρνταλ, Γκούναρ Γκρεν και Νιλς Λίντχολμ, πιθανότατα θα το είχαν κατακτήσει. Οι τρεις αποκτήθηκαν από την Μίλαν το 1949 και σταμάτησαν από την Εθνική. Το 1958 ο κανονισμός άλλαξε, οι Γκρεν και Λίντχολμ είχαν το δικαίωμα συμμετοχής και ήταν φιναλίστς κόντρα στην Βραζιλία, όμως ο Νόρνταλ είχε κρεμάσει τα παπούτσια του.

Πηγή: gazzetta.gr