Τέλος εποχής Γιαννακόπουλου για τον Παναθηναϊκό

 Σε μια ιστορική συνέντευξη Τύπου, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανακοίνωσε το τέλος της ενασχόλησης της οικογένειας Γιαννακόπουλου με τον Παναθηναϊκό, κάνοντας τον απολογισμό των 33 ετών παρουσίας της στη διάρκεια της οποίας δαπάνησε περισσότερα από 450 εκατομμύρια ευρώ και έφερε στο «τριφύλλι» 41 τίτλους. Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου ενημέρωσε τους φιλάθλους για όλα τα δεδομένα στο θέμα του Βοτανικού, ξεκαθαρίζοντας πως αρνείται το ξεπούλημα της Λεωφόρου που επιζητούν κάποιοι, μίλησε για την κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα αλλά και γενικότερα για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον Σύλλογο. Μετά το τέλος του αρχικού τμήματος της ομιλίας του, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος απάντησε σε ερωτήσεις των εκπροσώπων του Τύπου, λύνοντας όλες τις απορίες που τυχόν υπήρχαν για κάθε θέμα που αφορά τον Παναθηναϊκό και τον ίδιο…

Αναλυτικά όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου

«Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ και να ευχηθώ υγεία και δύναμη σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που ζούμε όλοι τον τελευταίο καιρό… Όλο αυτό το διάστημα, τον τελευταίο καιρό, έχω ακούσει και έχω διαβάσει πολλά, για το τι θα πω σήμερα… Πραγματικά είστε κάποιοι που αξίζετε ΟΣΚΑΡ σεναρίου επιστημονικής φαντασίας. Το μόνο που δεν διάβασα ήταν ότι άλλαξα ομάδα και από του χρόνου αναλαμβάνω άλλον Σύλλογο… Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι με ένα κλικ στο You tube που είναι και απλό και δωρεάν θα είχατε πάρει όλοι τις απαντήσεις σας και δεν θα χρειαζόταν να γράφονται για μια ακόμη φορά υπερβολές μέχρι ψέματα», ήταν τα πρώτα λόγια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ενώ στο σημείο αυτό έπαιξε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη Τύπου που είχε παραχωρήσει στις 28 Ιουνίου 2019.

Στη συνέχεια, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είπε: «Όπως είπα και νωρίτερα, όλοι είχατε πρόσβαση. Θα μου επιτρέψετε να κάνω ένα παράπονο. Το να μπαίνετε, δεν μιλάω προσωπικά μιλάω γενικά για τους δημοσιογράφους, στη διαδικασία και να γράφετε ανακρίβειες, είναι τουλάχιστον άτιμο. Πάμε παρακάτω».

Ακολούθως, ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού ΑΟ, είπε: «Λίγες μέρες πριν και γνωρίζοντας ότι σήμερα θα δώσω αυτή τη συνέντευξη Τύπου ένας από τους πιο πιστούς συνεργάτες του πατέρα μου Παύλου, ο Μιχάλης Γεωργαντής, μου έδωσε έναν φάκελο στον οποίο υπάρχουν μέσα με κάθε λεπτομέρεια όλα τα ποσά που έχει βάλει η οικογένεια μου, είτε προσωπικά, είτε μέσω της ΒΙΑΝΕΞ, στον Παναθηναϊκό από το 1987 μέχρι το 2012 όταν ανέλαβα προσωπικά την ομάδα. Το ποσό αυτό είναι 372.800.000 ευρώ. Με αυτά τα χρήματα αγοράζεις τρεις φορές το Χίλτον, δυο φορές τον Σκορπιό.

Aπό το 2012 και μετά, είτε μέσω προσωπικών χρημάτων, είτε μέσω χορηγιών της ΒΙΑΝΕΞ αλλά και άλλων εταιριών μου, έχουν μπει στον Παναθηναϊκό ακόμη 63 εκατομμύρια. Και για αυτό υπάρχουν αποδείξεις. Σε αυτά τα χρήματα προσθέστε τα 15 εκατομμύρια ευρώ της Πολυμετοχικότητας αλλά και περίπου 10-15 εκατομμύρια ευρώ που έχουμε βάλει ως οικογένεια στον Ερασιτέχνη.

Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίζω τα χρήματα της μεταγραφής του Ντε Μέλο το 1972. Γιατί το αναφέρω αυτό; Γιατί από τότε βάζουμε λεφτά σαν οικογένεια στον Παναθηναϊκό… Άρα έχουμε και λέμε: Η οικογένεια μου έχει βάλει στον Παναθηναϊκό πάνω από 450 εκατομμύρια ευρώ ή αν προτιμάτε 170 δισεκατομμύρια δραχμές. Αυτά δεν είναι προς συζήτηση. Είναι δεδομένα.

Κανονικά λοιπόν, όταν η οικογένεια μου και εγώ προσωπικά έχουμε δαπανήσει για τον Παναθηναϊκό περίπου μισό δισεκατομμύριο ευρώ, δεν θα χρειαζόταν να πούμε τίποτα άλλο και για κανέναν. Αλλά είμαι σήμερα εδώ γιατί έχω μάθει να κοιτάω τον κόσμο στα μάτια όπως πάντα και να του λέω την αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι αυτή.

Πρώτα απ’ όλα θέλω όμως να κάνω έναν απολογισμό της σεζόν που πέρασε στο μπάσκετ, τον Ερασιτέχνη αλλά και σε ότι αφορά στο Βοτανικό και το PAO ALIVE».

Αναφορικά με τον Ερασιτέχνη, ανέφερε: «Επειδή ξέρω ότι κάποιοι έχουν αδυναμία στα λογιστικά, θέλω να τους πληροφορήσω ότι παρέλαβα χρέος 3.600.000 ευρώ το οποίο και έριξα στις 550.000 ευρώ σήμερα. Ποσό το οποίο είναι όλο ρυθμισμένο. Κι όλα αυτά ενώ όλες μας οι ομάδες αγωνίζονται πλέον στις μεγάλες κατηγορίες και μετά από πολλά χρόνια κατακτήσαμε έναν τίτλο στο βόλεϊ ανδρών. Είμαι βέβαιος πως σε λίγο διάστημα θα κατακτήσουμε και το πρωτάθλημα.

Επίσης, για πρώτη φορά μετά από χρόνια αποτρέψαμε να δοθεί ένα ακόμη πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό στα… χαρτιά. Ο Παναθηναϊκός πάτησε γερά στα πόδια του, σηκώθηκε όρθιος και είναι εδώ. Και αυτό το κατάλαβαν και οι εχθροί αλλά και οι φίλοι.

Όλα αυτά έγιναν γιατί με κόπο, χρόνο, επιμονή και γνώση έκανα τον Σύλλογο να λειτουργεί επιτέλους επαγγελματικά και οργανωμένα σε όλους τους τομείς. Πιστέψτε με όμως προσωπικά αυτό που ξεχωρίζω ως το μεγαλύτερο κέρδος της σεζόν που πέρασε είναι η ανάπτυξη των ακαδημιών μας, η υγεία που εκπέμπει πια ο Σύλλογος αλλά πάνω από όλα τα χαμόγελα των παιδιών που φοράνε τη φανέλα με το τριφύλλι… Όπως φυσικά και η αγάπη και η χαρά που παίρνουμε από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, για όλη αυτή την προσπάθεια και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έγινε ξανά ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ με κεφαλαία γράμματα!»

Σχετικά με το μπάσκετ, τόνισε: «Τα έχουμε ξαναπεί αλλά μου δίνεται η ευκαιρία να τα ξαναπώ. Η χρονιά στο μπάσκετ ξεκίνησε με μια δυσάρεστη έκπληξη. Εκεί που πιστεύαμε ότι θα πορευτούμε με τον κόουτς Πιτίνο, αυτό δεν κατέστη εφικτό καθώς ο Ρικ αποχώρησε από την ομάδα για οικογενειακούς λόγους. Κι ας είχαν γραφτεί πάλι σημεία και τέρατα … Επιλέχθηκε να δοθεί το τιμόνι της ομάδας στον Αργύρη Πεδουλάκη, ο οποίος θα αποτελεί πάντα την πρώτη μου επιλογή όταν αυτή γίνεται με καθαρά μπασκετικά κριτήρια.

Δυστυχώς όμως η συγκεκριμένη επιλογή αποδείχτηκε λανθασμένη διότι ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να του δώσει μια δίκαιη ευκαιρία. Παρά το γεγονός ότι είχαμε αποφασίσει να πάμε μαζί μέχρι το τέλος, ο Αργύρης θεωρώντας ότι η παρουσία του θα έκανε κακό στον Σύλλογο, αποχώρησε δείχνοντας για μια ακόμη φορά πόσο αγαπάει τον Παναθηναϊκό.

Από την στιγμή που τα οικογενειακά θέματα του κόουτς Πιτίνο είχαν ξεπεραστεί η επιλογή μας ήταν μονόδρομος… Δυστυχώς ο κορονοίος διέκοψε βίαια τη χρονιά και τη συνεργασία μας με τον κόουτς Πιτίνο. Την ώρα δε που η ομάδα ήταν στην έκτη θέση της Ευρωλίγκα και βάδιζε με σιγουριά προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος, συμπληρώνοντας 25 συνεχόμενες σεζόν με κατακτήσεις τίτλων. Κάτι που δεν έχει καταφέρει καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη και από ότι νομίζω ούτε και στον κόσμο.

Ευχαριστούμε τον κόουτς Πιτίνο και του ευχόμαστε καλή συνέχεια στην επιστροφή του στο φυσικό του χώρο που είναι το NCAA.

Μετά, ήρθε η πανδημία. Η πανδημία δεν διέκοψε μόνο βίαια τη χρονιά αλλά προκάλεσε και τεράστια ζημιά στα οικονομικά των ομάδων. Στον Παναθηναϊκό από τα 8 εκατομμύρια που είχα υπολογίσει ότι θα χρειαστεί να μπουν, φτάσαμε στα 11 και αυτό χωρίς να ξέρω αν, πότε και πόσα χρήματα θα πάρουμε από την Euroleague… Αλλά για αυτό το κεφάλαιο θα μιλήσουμε με λεπτομέρειες, ονόματα και διευθύνσεις στη συνέχεια. Κάντε λίγο υπομονή.

Στο ελληνικό πρωτάθλημα είχαμε μια ήσυχη χρονιά χωρίς τον Ολυμπιακό, με μεγαλύτερη προσέλευση οικογενειών και όπως είδατε με πολλές αγωνιστικές εκπλήξεις χωρίς την παραμικρή γκρίνια και μουρμούρα από κανέναν. Κι αυτό αποτελεί κοινή διαπίστωση όσων ασχολούνται με το μπάσκετ.

Στον έναν βέβαια αγώνα που δώσαμε στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό, αναγκάστηκα να φύγω στο ημίχρονο όχι απλά για να προστατέψω τη σωματική μου ακεραιότητα αλλά την ίδια μου τη ζωή… Κάτι που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι το περάσατε στα ψιλά… Όταν βέβαια εσείς γίνεστε στόχος φραστικών επιθέσεων, το κάνετε μέγα θέμα και καλά κάνετε. Έτσι πρέπει να γίνεται.

Απλά φανταζόμουν ότι το ίδιο θα έπρεπε να συμβεί και με τον οποιονδήποτε άνθρωπο του οποίου η ζωή απειλείται μέσα σε ένα γήπεδο… Αλλά διαψεύστηκα.

Ενημέρωσα άμεσα την Πολιτεία και την Αστυνομία για όσα έγιναν αλλά για μία ακόμα φορά δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Οι λόγοι; Γνωστοί… Χρόνια τώρα.

Τώρα γιατί ένας άνθρωπος που βάζει εκατομμύρια στην ομάδα της καρδιάς του δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο να την παρακολουθήσει και μάλιστα σε αγώνα της Euroleague, είναι κάτι που θα πρέπει να απαντήσουν οι Αρχές, ο Ολυμπιακός και φυσικά η διοργανώτρια αρχή…

Μέχρι να απαντήσουν βέβαια όλοι αυτοί, θα έχουν χαθεί από το μπάσκετ και γενικότερα από τον ελληνικό αθλητισμό πολλοί ακόμη άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχτούν ότι θα πληρώνουν τόσα εκατομμύρια και δεν θα έχουν καν το δικαίωμα να παρακολουθούν την ομάδα τους».

Ακολούθως, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος άνοιξε το κεφάλαιο «Βοτανικός», λέγοντας: «Πάμε τώρα στο κεφάλαιο ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ. Αυτό που ουσιαστικά αποτελεί τον βασικότερο παράγοντα για το παρόν αλλά και για το μέλλον του Παναθηναϊκού. Εδώ να σημειώσω ότι αρχικά το σχέδιο της διπλής Ανάπλασης όχι μόνο δεν περιλάμβανε γήπεδο μπάσκετ αλλά είχε και απεχθείς οικονομικούς όρους για τον Ερασιτέχνη. Κάτι που αποτελούσε αδικία για να μην πω τη λέξη απιστία ειδικά προς το μπασκετικό τμήμα. Γι’ αυτό και ο Ερασιτέχνης, είτε μέσω του Θανάση, είτε μέσω εμού είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις ευθύς εξαρχής. Από την στιγμή που οι ομάδες εργασίας κατέληξαν ότι στον Βοτανικό μπορεί να δημιουργηθεί γήπεδο μπάσκετ, η συμφωνία που καταλήξαμε και περιμέναμε να μας παρουσιαστεί επισήμως ήταν η εξής:

Ο Παναθηναϊκός να παραχωρήσει τη μεγαλύτερη έκταση-φιλέτο στο κέντρο της Αθήνας. Να τονίσω ότι είμαστε στη διαδικασία αποτίμησης της Λεωφόρου, με τις πρώτες εκτιμήσεις της εταιρίας που την έχει αναλάβει να είναι ότι το ποσό της αξίας της φτάνει κοντά στα 300.000.000 ευρώ. Αυτό υπάρχει εδώ κι όταν θα βγει το τελικό ποσό θα δοθεί στη δημοσιότητα.

Θα παίρναμε ως αντάλλαγμα, στο Βοτανικό ένα γήπεδο ποδοσφαίρου 28.000 θέσεων, ένα γήπεδο μπάσκετ 12.500 θέσεων, ένα κλειστό γήπεδο για τα τμήματα του Ερασιτέχνη 3.000 θέσεων, πισίνα , έκταση για την κατασκευή Παναθηναϊκού Μουσείου, Γραφείων της ΠΑΕ της ΚΑΕ και του Ερασιτέχνη αλλά και περίπου 17.000 τμ για εμπορικές χρήσεις, τις οποίες θα είχε στη διάθεσή του ο Ερασιτέχνης για να εκμεταλλευτεί.

Όλα τα παραπάνω κοστολογούνταν περίπου 125 εκατομμύρια ευρώ, με την αρχική συμφωνία μας με την Κυβέρνηση να προβλέπει και 40 εκατομμύρια ευρώ τα οποία θα έμπαιναν στο ταμείο του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού για τα λειτουργικά έξοδα των νέων εγκαταστάσεων.

Για να προλάβω τους… λογιστές και κάποιους κακοπροαίρετους, θα ξαναπώ ότι ο Παναθηναϊκός προσέφερε μια περιουσία 300 εκατομμυρίων ευρώ για να πάρει σύνολο σε εγκαταστάσεις και χρήματα 165 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που σε άλλες ομάδες έχουν χρηματοδοτηθεί τα γήπεδα τους χωρίς να δοθεί κανένα αντάλλαγμα.

Ο Δήμος Αθηναίων ως ο Ιδιοκτήτης των εγκαταστάσεων του Βοτανικού θα τα παραχωρούσε δωρεάν για ισόβια χρήση στον Παναθηναϊκό. Αυτά είχαν συμφωνηθεί με τις Ομάδες Εργασίας του Δήμου και της Πολιτείας πέρυσι. Και όλα αυτά παρόλο που όλοι ξέρουμε ότι η περιοχή του Βοτανικού δεν είναι η καλύτερη επιλογή για τον Παναθηναϊκό. Το έχω τονίσει πάρα πολλές φορές.

Δυστυχώς λόγω του κορονοϊού, των προκλήσεων των Τούρκων στον Έβρο αλλά και του μεταναστευτικού, η επίσημη παρουσίαση των προαναφερθέντων έχει παρουσιάσει σημαντική καθυστέρηση. Σημαντική, αλλά απόλυτα δικαιολογημένη.

Με την ευκαιρία θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στις ηγεσίες των αρμόδιων υπουργείων που είχαν επωμιστεί την ευθύνη για την αντιμετώπιση των παραπάνω. Τους αξίζουν συγχαρητήρια από όλους μας.

Βλέποντας ότι το PAO ALIVE δεν πάει καλά, την καθυστέρηση στο θέμα Βοτανικός, τη συνεχή κατρακύλα και το ξεπούλημα της ομάδας ποδοσφαίρου κι έχοντας επίσης στο μυαλό μου την τελευταία συνάντηση με τον κύριο Γιάννη Αλαφούζο όπου μου είπε ξεκάθαρα «Δημήτρη έχω πάρει την απόφαση μου να ρίξω το μπάτζετ στα τάρταρα ώστε να αποπληρώσω τα χρέη που δημιούργησα» αποφάσισα να τον ξανασυναντήσω.

Η πρόταση μου ήταν η εξής: Να συνεισφέρουμε εγώ τις μετοχές της ΚΑΕ, εκείνος της χρεωμένης ΠΑΕ και να πάμε 50-50 στο όλο πρότζεκτ Ενιαίος Παναθηναϊκός – Παναθηναϊκή Πολιτεία στον Βοτανικό

Η απάντηση του ήταν η εξής: «Δεν πιστεύω ότι θα γίνει ο Βοτανικός αλλά και να γίνει, στο μεσοδιάστημα θα χρειαστούν πολλά χρήματα, τα οποία δεν είμαι διατεθειμένος να βάλω».

Του εξήγησα ότι υπάρχει η δέσμευση για τα 40 εκατομμύρια ευρώ και αν προκύψει ανάγκη επιπλέον χρηματοδότησης θα την καλύψω όλη εγώ. Χωρίς μάλιστα να αλλάξει το 50-50. Η απάντηση του ήταν: «Παρόλο που δεν πιστεύω στο εγχείρημα στείλε μου το business plan».

Προτού προλάβω καλά -καλά να φύγω από το σημείο συνάντησης μας, όλη η συζήτηση είχε διαρρεύσει σε media και συγκεκριμένα σε ένα site δημοσιογράφου που δουλεύει στον ΣΚΑΪ.

Μετά από αυτό κατάλαβα τι παίζεται και δεν επικοινώνησα ξανά με τον Αλαφούζο. Κατάλαβα δηλαδή ότι ο Αλαφούζος θέλει ξεκάθαρα με το όποιο αγωνιστικό κόστος να ρίξει τα χρέη της ΠΑΕ στο μηδέν και να πουλήσει εν συνεχεία πανάκριβα…

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του αλλά θα τον κρίνει και αυτόν η Παναθηναϊκή Ιστορία. Όπως όλους μας.

Εγώ είμαι ήσυχος με τον εαυτό μου, διότι εκτός όλων των άλλων που κάνω για τον Σύλλογο, θα έχω κάνει και τέσσερις προσπάθειες για να αναγεννηθεί το χιλιοταλαιπωρημένο ποδοσφαιρικό τμήμα. Κατάλαβα όμως ότι εκεί στην ΠΑΕ δεν έχουν ούτε διάθεση απεμπλοκής αλλά ούτε όμως και διάθεση επένδυσης.

Αυτή ήταν η πορεία του θέματος Βοτανικός τον τελευταίο χρόνο… Αλλά τις τελευταίες εξελίξεις θα τις δούμε στη συνέχεια, αφού πρώτα αναφερθώ σε κάποια άλλα θέματα».

Σειρά πήρε η αναφορά στο PAO ALIVE, με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να λέει: «Παρόλο που ήμουν βέβαιος για την ανταπόκριση του κόσμου και κυρίως των επιφανών Παναθηναϊκών ώστε να μαζευτούν τα 20 εκατομμύρια ευρώ που είχαν τεθεί ως στόχος, διαψεύστηκα οικτρά.

Είχαμε σχεδιάσει με την εταιρία «NEWTONS & CICCERO» καμπάνια αξίας 2 εκατομμύριων ευρώ με πρόσωπα-μύθους όπως ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο Κριστόφ Βαζέχα, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Τα ιερά είδωλα του Συλλόγου…

Με σποτ που παίξανε στο εξωτερικό. Με ενέργειες όπως αυτή που έγινε στη Γερμανία, η οποία όμως δυστυχώς δεν είχε ανταπόκριση…

Οι ειδικοί σύμβουλοι από το εξωτερικό που είχαμε προσλάβει μας υπέδειξαν τις καλύτερες ημερομηνίες για τα δύο πιο σημαντικά ταξίδια. Είχαμε προγραμματίσει να πάμε στην Αυστραλία τον Γενάρη αλλά υπήρξαν οι φονικές πυρκαγιές, δεν θα μπορούσαμε να ζητάμε χρήματα για τον Παναθηναϊκό από τον απόδημο Ελληνισμό όταν έχει καεί η μισή Αυστραλία, και στην Αμερική στις 25 Μαρτίου, οπου γίνονται όλες οι εκδηλώσεις των Ελλήνων, αλλά και αυτό το ταξίδι ματαιώθηκε λόγω κορονοϊού…».

Η Euroleague ήταν το επόμενο θέμα στην τοποθέτηση του προέδρου του Παναθηναϊκού, όπου είπε: «Η συγκεκριμένη διοργάνωση, με αποκλειστική ευθύνη του κυρίου Μπερτομέου έχει φτάσει στο σημείο «μηδέν». Κι αυτό πλέον το αντιλαμβάνονται όλοι. Το γεγονός ότι μόνο ο κακός Παναθηναϊκός και ο κακός Γιαννακόπουλος το φωνάζει δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Ποιος να φωνάξει άλλωστε;

Ομάδες που ζουν από το Κράτος τους, ομάδες που παίρνουν θαλασσοδάνεια από κρατικές τράπεζες ή αυτές που τους αρκεί το 2% από το μπάτζετ των ποδοσφαιρικών τους ομάδων! Financial Fair Play σου λέει μετά ο Ζόρντι και κουνάει το δάχτυλο… Είναι να γελάει κανείς…

Η Ευρωλίγκα είναι ένα μαύρο κουτί…

Οι ομάδες δεν γνωρίζουν πόσα είναι και που πάνε τα χρήματα από τις χορηγίες αλλά και από όλες τις άλλες πηγές εσόδων της. Μαθαίνουν κάθε χρόνο μόλις 15 μέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης πόσα χρήματα θα πάρουν, χωρίς να ξέρουν από πού και γιατί τόσα;

Και για όσους πουν ότι «τώρα τα θυμήθηκες Γιαννακόπουλε;» να υπενθυμίσω ότι το 2002 απειλήσαμε να μην κατέβουμε στον τελικό γιατί ο Μπερτομέου δεν μας έλεγε τα ποσά. Ενώ από το 2009 και μετά πότε ο Παύλος, πότε ο Θανάσης και πότε ο Δημήτρης ωρύονταν για το που πάνε τα έσοδα της διοργάνωσης. Θα σας πω λοιπόν εγώ το που πάνε τα έσοδα της διοργάνωσης.

Η Μακάμπι, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι οι τρεις ομάδες που συντηρούν την Ευρωλίγκα. Μας το παίζει μάγκας ο Ζόρντι στο απόλυτο προτεκτοράτο του, λέγοντας ότι πήγε τη νίκη από τις 10.000 ευρώ στις 37.500… Θέλετε να μάθετε από που είναι τα λεφτά του περίφημου pool; Από το τηλεοπτικό συμβόλαιο των τριών το 52% το λαμβάνουν οι ομάδες και το υπόλοιπο 48%, ένα ποσό κοντά στα 10 εκατομμύρια είναι το ποσό που μοιράζονται οι ομάδες για τις νίκες. Εμείς, συντηρούμε την Euroleague!

Πάμε τώρα και στα φετινά. Είναι δυνατόν ένας οργανισμός που αποτελείται από τα ισχυρότερα χαρτιά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ να μην έχει απαντήσεις για τίποτα;

Είναι δυνατόν να μην μπορείς να πεις στις ομάδες ποιες θα είναι οι συνέπειες από τη διακοπή της σεζόν; Είναι δυνατόν να συμφωνείς με τους παίκτες για την καταβολή του 80% των συμβολαίων τους αν δε συνεχιστεί η σεζόν και το 85% αν συνεχιστεί;

Ποιος είσαι εσύ και με ποιο δικαίωμα έρχεσαι ανάμεσα σε δύο αντισυμβαλλόμενους να πεις τι θα πληρωθεί και τι όχι και να μας απειλείς ότι αν δεν συμμορφωθούμε θα έχουμε επιπτώσεις! Ωμός εκβιασμός δηλαδή…

Και όλα αυτά χωρίς να έχεις φροντίσει να δεις τι θα γίνει με τα έσοδα των ομάδων; Ας το πάρουμε απλά: όταν ο αθλητής έχει παίξει για το 65% κι ενώ οι ομάδες έχουν χάσει το 50% των εσόδων τους, εσύ πας και του προσφέρεις το 80% χωρίς να μπει ξανά στο γήπεδο και το 85% για να μπει στο παρκέ, θα πρέπει δηλαδή να πιστεύεις ότι οι αθλητές είναι ανόητοι για να ρισκάρουν τη σωματική τους ακεραιότητα ή έναν πιθανό τραυματισμό για ένα επιπλέον 5%; Μα ποιος θα το έκανε αυτό;

Στην τελευταία Γενική Συνέλευση της διοργάνωσης άκουσα τον εκπρόσωπο της Ρεάλ Μαδρίτης να λέει: «Ευρωλίγκα χωρίς Παναθηναϊκό δεν υπάρχει». Πολύ τιμητικό και απόλυτα ειλικρινές.

Απλά ας το πει και στον Μπερτομέου που έχει αποδείξει ότι δεν έχει την ίδια άποψη. Και στις δηλώσεις του αλλά και στην πράξη.

Η Ευρωλίγκα αντιμετωπίζει σε όλα τα μέτωπα τον Παναθηναϊκό με τον χειρότερο τρόπο.

Οι ποινές που μας επιβάλλονται είναι όχι απλά αυστηρές αλλά εξοντωτικές. Φτάσαμε στο σημείο να κλείνουν το ΟΑΚΑ, παραμονές ενός αγώνα και μάλιστα με αντίπαλο τη Φενέρ, δείχνοντας την ύψιστη ασέβεια όχι μόνο στον κόσμο του Παναθηναϊκού και στον Παναθηναϊκό ως οργανισμό αλλά και στον κόσμο που είχε αγοράσει εισιτήρια για το ματς.

Στο κυνήγι του Παναθηναϊκού και προκειμένου να βγει αληθινός κάποιος που το 2011 είχε απειλήσει ότι θα κάνουμε να δούμε FINAL 4 για δέκα χρόνια, είδαμε μέχρι και την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου της σεζόν 2016-17 με πάρα πολλά περίεργα αποτελέσματα, σε σημείο που όλοι σχολιάζατε ότι έγιναν ώστε ο Παναθηναϊκός να πέσει πάνω πάνω στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρώπης και εν συνεχεία πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρ, αντί της Εφές που θα ήταν ο αντίπαλος μας στη φάση των «8» αν δεν έρχονταν τα πάνω-κάτω. Αν δεν γινόταν το μαγείρεμα του αιώνα!

Και φυσικά η αγαπημένη μας διαιτησία… Αμέτρητες οι σφαγές του Παναθηναϊκού, ειδικά όταν η ομάδα βρισκόταν ένα βήμα πριν το FINAL 4. Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Τον τελικό του 2009 που μόνο καλάθι δεν έβαλαν οι διαιτητές για την ΤΣΣΚΑ; Τον ημιτελικό του 2012 όταν νομίζαμε ότι βλέπαμε στο γήπεδο τον Καλόπουλο, τον Ευθυμιάδη και τον Παπουτσέλη μαζί; Την Μπαρτσελόνα το 2013 όταν ο Διαμαντίδης φορτώθηκε με 3 φάουλ στο 2ο λεπτό; Τρία φάουλ, σε δυο λεπτά!

Τη μνημειώδη σειρά με την ΤΣΣΚΑ όταν μας απαγόρευσαν να κάνουμε το μπρέικ στο πρώτο ματς;

Τους καμικάζι στη σειρά με τη Φενέρ; Τον ματωμένο Καλάθη στη Μαδρίτη και τις διαδοχικές σφαγές πριν από δύο χρόνια όταν ήμασταν σε ανοικτή κόντρα με την Ευρωλίγκα; Δεν υπάρχει ομάδα που να έχει υποστεί τόσες πολλές αδικίες, τόσες πολλές σφαγές, επειδή αποφάσισε να πάει κόντρα στο ρεύμα και να διεκδικήσει το δίκιο της…

Που πλήρωσε τόσο ακριβά την απόφαση της να είναι γενναία απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα.

Πιστεύουν ότι μπορούν να μας εκβιάσουν; Πιστεύουν ότι μπορούν να στερούν από τον Παναθηναϊκό ότι του αξίζει;

Είναι υποχρέωση όλων μας να δείξουμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν εκβιάζεται. Να συνεχίσουμε να κρατάμε ψηλά τις Παναθηναϊκές αξίες έναντι οποιοδήποτε τιμήματος… Πόσο μάλλον δε σε μια διοργάνωση που διαρκώς υποτιμάει το προϊόν της.

Υποτιμάει και δεν σέβεται τους ανθρώπους που βάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να υπάρχει η Ευρωλίγκα. Για να υπάρχει ο Ζόρντι να μας κουνάει τα δάχτυλο όπου και όποτε γουστάρει…

Μια διοργάνωση που μέσα σε 20 χρόνια έχει αποτύχει παταγωδώς να κεφαλαιοποιήσει το προϊόν της.

Μια διοργάνωση που κάθε χρόνο ενημερώνει τις ομάδες για το πόσα χρήματα θα λάβουν Σεπτέμβριο μήνα, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια σοβαρού προγραμματισμού… Μια διοργάνωση που είναι ο ορισμός της αποτυχίας σε όλα τα επίπεδα… Η Ευρωλίγκα επιτέλους βρίσκει ανταγωνιστή και μάλιστα από έναν φορέα που έχει αποδείξει την αγάπη του για το μπάσκετ. Που είναι το ίδιο το μπάσκετ: Το Τσάμπιονς Λιγκ της ΦΙΜΠΑ είναι η διοργάνωση που έρχεται και είναι έτοιμη να σβήσει την Ευρωλίγκα.

Πριν από δύο χρόνια όταν κάναμε τις πρώτες συζητήσεις είχαμε αντιληφθεί ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμη. Τώρα πια είναι και το αντιλαμβάνονται πλέον όλοι.

Με τη σοβαρότητα, τις προσεκτικές κινήσεις της ΦΙΜΠΑ αλλά και την αποδοχή και συμμετοχή μεγάλων ομάδων στη διοργάνωση. Ολοένα και περισσότερων… Ακόμη και αν η Ευρωλίγκα ήταν ο… παράδεισος που ονειρεύεται ο Μπερτομέου, προσωπικά θα έπαιρνα την απόφαση να πάμε στο Τσάμπιονς Λιγκ για να αποδείξουμε για μια ακόμη φορά πως π Παναθηναϊκός δεν εκβιάζεται ποτέ και από κανέναν!

Το παρελθόν και η Ιστορία του Παναθηναϊκού αλλά πάνω απ΄όλα ο Παύλος μας δίδαξε ότι πολλές φορές οι δύσκολες αποφάσεις είναι και αυτές που θα αλλάξουν την Ιστορία…

Τρανότερη απόδειξη όταν δεν κατεβήκαμε στο ΣΕΦ το 1993 για να γκρεμίσουμε την παράγκα του Ιωαννίδη… Και την γκρεμίσαμε.

Για μένα αυτή η απόφαση θα ήταν μονόδρομος. Αλλά επειδή ο Παναθηναϊκός έχει τόσα εκατομμύρια κόσμου, η απόφαση για το πού θα αγωνιζόμαστε από την προσεχή σεζόν θα πρέπει να είναι απόλυτα τεκμηριωμένη από κάθε άποψη. Αγωνιστικά και οικονομικά. Και να είστε σίγουροι ότι θα είναι…

Επίσης να είναι σίγουροι και οι φίλοι μας στην Ευρωλίγκα, ότι το κακό παιδί που λέγεται Παναθηναϊκός, ναι αυτός που το 2000 πήγε στη Suproleague και δικαιώθηκε, αυτός που το 2009 φώναξε για το δίκιο του στα τηλεοπτικά και όχι μόνο για το δικό του συμφέρον αλλά όλων, αυτός που δεν έχει μάθει να σκύβει το κεφάλι και 11 χρόνια μετά το πληρώνει ακόμη με ανελέητο κυνηγητό εντός και εκτός γραμμών, αυτός δεν πρόκειται πια να κάνει πίσω. Και ίσως στο τέλος αντί για το μαύρο πρόβατο που τον θεωρούν να είναι ο λύκος… Όπως λέει άλλωστε και ένας σοφός, αν με κοροϊδέψεις μια φορά φταις εσύ. Αν με κοροϊδέψεις και δεύτερη η ευθύνη είναι όλη δική μου. Φαντάσου, λοιπόν, και να σε κοροϊδεύουν και να σου κλέβουν τον ιδρώτα και μάλιστα κατ’ επανάληψη…

Κι όταν μάλιστα πολεμάς, φωνάζεις για το δίκιο σου να σου επιβάλλουν εξοντωτικές ποινές… Αυτά για την αγαπημένη μας Ευρωλίγκα…

Ο Παναθηναϊκός είναι ο μεγαλύτερος Σύλλογος τα τελευταία 30 χρόνια στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Η ομάδα που κουβαλάει τα περισσότερα έσοδα. Και όλοι ξέρουν ότι είτε στη ΦΙΜΠΑ, είτε στην Ευρωλίγκα, είτε οπουδήποτε αλλού οι πόρτες για τον Παναθηναϊκό είναι και θα είναι για πάντα ανοικτές».

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στη συνέχεια, προχώρησε σε έναν απολογισμό κάνοντας τον επίλογο της τοποθέτησής του: «Πάμε τώρα στα ακόμη πιο δύσκολα. Είπα από την αρχή πως όταν μια οικογένεια έχει βάλει κάτι λιγότερο από 500 εκατομμύρια ευρώ σε μια ομάδα, όταν έχει φέρει παίκτες όπως ο Βράνκοβιτς, ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Ντομινίκ, ο Σκοτ, ο Μποντιρόγκα, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Καλάθης, ο Παπαπέτρου και πόσους ακόμα… Προπονητές όπως ο Ομπράντοβιτς, ο Πασκουάλ, ο Πιτίνο…

Όταν έχει πάρει έξι ευρωπαϊκά, αμέτρητα πρωταθλήματα και Κύπελλα, όταν παίρνεις τίτλους επί 25 συνεχόμενα χρόνια, όταν έχεις κάνει τον κόσμο του Παναθηναϊκού υπερήφανο τόσες και τόσες φορές, ίσως να μην χρειάζονται λόγια… Να αρκούν απλά οι πράξεις. Όμως επειδή από το 2012 και μετά έχω ακούσει κι έχω διαβάσει πολλά είναι η ώρα να βάλουμε μια και καλή αλλά και για τελευταία φορά τα πράγματα στη θέση τους. Να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας…

Το τι λένε οι απέναντι, οι Ολυμπιακοί, δεν με ενόχλησε ποτέ…

Με αυτούς έχω μάθει να λύνω τις διαφορές μου στο γήπεδο εκεί που πάντα τους νικάω.

Το γεγονός ότι για δεύτερο χρόνο θα παίζουν στην Α2 αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι τα έβαλαν με λάθος άνθρωπο και προφανώς πήραν το μάθημα τους. Να τους ευχηθώ με την ευκαιρία καλή επάνοδο στη μεγάλη κατηγορία… Αν, όταν και όποτε… Φέτος μάλιστα το κατάλαβαν και στο βόλεϊ… Κατάλαβαν κι εκεί ότι Κράτος δεν είναι ο Ολυμπιακός… Αυτά με τους Ολυμπιακούς.

Αυτό που σε πληγώνει, αυτό που σε εξοργίζει είναι να δέχεσαι μαχαιριές από χέρια αδερφικά… Όταν έχει σηκωθεί πανό στο ΟΑΚΑ, που στο ΟΑΚΑ: «Παύλο η σιωπή είναι χρυσός», τι να περιμένεις; Δεν περιμένω τίποτα πια… Θέλω όμως να κλείσω τους λογαριασμούς με όλους. Με εχθρούς και φίλους.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Παναθηναϊκού είναι να ακούς ότι επειδή από το 2012 και μετά δεν έχουμε πάει στο FINAL 4 έχουμε αποτύχει… Χωρίς μάλιστα να λένε την αλήθεια στο γιατί δεν έχουμε πάει ή μάλλον γιατί δεν μας άφησαν να πάμε. Κι όλα αυτά για έναν άνθρωπο που από το 2012 και μετά από τους 16 τίτλους που διεκδίκησε κατέκτησε τους 12… Αντιλαμβάνεστε τι έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία 33 χρόνια;

Να λογίζουν κάποιοι ως αποτυχία ότι δεν πήγαμε στο FINAL 4 όταν ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μίλαν, η Ίντερ, η Μαρσέιγ, οι Σικάγο Μπουλς και άλλα μεγαθήρια του αθλητισμού κλείνοντας τον κύκλο τους έμειναν για χρόνια ολόκληρα χωρίς τίτλο.

Σε αντίθεση με ότι συνέβη με τον Παναθηναϊκό το 2012 όταν «έκλεινε» ο δικός του κύκλος…

Τότε που επιστρατεύτηκα, παρόλο που δεν ήθελα καν να ασχοληθώ, ώστε να μείνει ο Παναθηναϊκός όρθιος στη δυσκολότερη καμπή της Ιστορίας του. Τότε που όλοι περίμεναν να διαλυθούμε. Τότε που οι Αγγελόπουλοι έλεγαν ότι θα φτιάξουν αυτοκρατορία και είδαν τον Παναθηναϊκό να πετυχαίνει νταμπλ back to back! Μες στο σπίτι τους με 3-0. Ναι αυτοί που τώρα παίζουν στην Α2…

Όλα αυτά τα χρόνια ήξερα πως η σύγκριση με τη χρυσή εποχή του Παύλου, την περίοδο 1996- 2012, θα ήταν αμείλικτη…

Δεν έκανα πίσω ποτέ όμως. Και ας ήμουν από ένα σημείο και μετά εντελώς μόνος. Απέναντι σε εχθρούς, αντίπαλους αλλά και… φίλους. Μόνος εναντίον όλων…

Ήξερα επίσης ότι λόγω χαρακτήρα αλλά και της αγάπης μου για τον Παναθηναϊκό θα έπληττα την εικόνα μου ως επιχειρηματία… Όπως επίσης ότι θα απεμπολούσα την ιδιωτικότητα μου ως άνθρωπος, κάτι το οποίο όλοι ξέρουμε πόσο πολύτιμο είναι…

Αλλά και πάλι δεν έκανα πίσω. Δεν τα έβαλα καν στο ζύγι. Είπα «Δημήτρη προχώρα, για τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του»…

Κράτησα όρθιο και περήφανο τον κόσμο μέσω του μπάσκετ, εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης στη μεταπολεμική Ιστορία της Ελλάδας.

Το σερί, αυτό το Παγκόσμιο Ρεκόρ συνεχίστηκε. 25 σερί χρόνια με 25 σερί τίτλους… Μοιάζει απίστευτο αλλά το πέτυχε ο Παναθηναϊκός. Ο Παναθηναϊκός των Γιαννακόπουλων. Ο Παναθηναϊκός του περήφανου κόσμου του… Ο Παναθηναϊκός μας.

Όσο εγώ προσπαθούσα, διάβαζα και άκουγα, σημεία και τέρατα… Μέχρι και τους ισολογισμούς της ΚΑΕ ανέλυαν κάποιοι για να αποδείξουν, ότι ο Γιαννακόπουλος δεν βάζει λεφτά…

Ναι, το άκουσα κι αυτό. Το ακούω ακόμη και τώρα! Μετά από 8 χρόνια, 12 τίτλους και 63 εκατομμύρια ευρώ. Μετά από εκείνο το καλοκαίρι που όλοι έλεγαν ότι ο Παναθηναϊκός θα διαλυθεί…

Δεν μπήκαν καν στον κόπο να σκεφτούν το προφανές. Όλοι ξέρουν ότι το μπάσκετ είναι ζημιογόνο για τους λόγους που είπαμε προηγουμένως.

Και ότι για να είναι ισοσκελισμένος ένας ισολογισμός κάποιος πρέπει να βάζει λεφτά μέσω χορηγιών από τις εταιρίες του… Αμέτρητα λεφτά κάθε χρόνο… Ακόμη και φέτος άκουσα, διάβασα «Ότι το μπάτζετ δεν είναι τόσο, αλλά τόσο…».

Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο από ανθρώπους που είτε ξεχνούν, είτε θέλουν να αποκρύψουν συνειδητά ότι ο Παναθηναϊκός πέρα από το αγωνιστικό του μπάτζετ έχει 5,5 εκατομμύρια το χρόνο λειτουργικά έξοδα και σχεδόν μισό μπάτζετ ακόμη για την Εφορία. Ακούς γιε του Φίλιππα… Ακούς;

Δεν ήταν όμως μόνο οι λογιστές… Ήταν και οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των προπονητών: «Ο Γιαννακόπουλος δεν αφήνει τους προπονητές να κάνουν τη δουλειά τους… Παρεμβαίνει συνέχεια! Αυτός παίρνει τους παίκτες…».

Θα το τελειώσω και αυτό το παραμύθι μια και καλή: Από το 2012 και μετά οι μοναδικές παρεμβάσεις που έχω κάνει ήταν η μεταγραφή Καπόνο και όταν ο Τζόρτζεβιτς ήθελε να κόψει το μπάσκετ στον Νίκο Παππά… Ήταν οι μοναδικές δυο φορές που έκανα παρέμβαση σε αγωνιστικό θέμα.

Και αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι οι προπονητές που πέρασαν από την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Από τον Αργύρη Πεδουλάκη και τον Τσάβι Πασκουάλ μέχρι τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς και τον Ρικ Πιτίνο. Όλοι. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Τα κλείσαμε τα θέματα; Αν δεν τα κλείσαμε θα τα κλείσουμε όταν θα έχετε την ευκαιρία να κάνετε όσες ερωτήσεις θέλετε. Εδώ είμαι για να τα πούμε όλα. Όσες ερωτήσεις θέλετε, τόσες απαντήσεις θα πάρετε.

Τώρα όμως είναι η ώρα για τα πραγματικά δύσκολα…

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Βοτανικό δείχνουν ότι υπάρχουν διάφοροι, οι οποίοι είτε θέλουν να γκρεμίσουν τη Λεωφόρο προτού ξεκινήσει το έργο, είτε να πάνε στο αρχικό Προεδρικό Διάταγμα για το οποίο έχω εκφράσει διαχρονικά την πλήρη αντίθεση μου.

Δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία να δώσουμε την Λεωφόρο αν δεν ικανοποιηθεί όλος ο Παναθηναϊκός, ΠΑΕ, ΚΑΕ και Ερασιτέχνης.

Δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία να δώσουμε την Λεωφόρο αν δεν γίνεται πράξη το όραμα για έναν Αυτόνομο, Αυτάρκη, Αυτοχρηματοδοτούμενο και Αυτοδύναμο Παναθηναϊκό.

Τόσο ο Δήμος και οι τράπεζες, όσο και οι εταιρίες που έχουν πάρει στα χέρια τους τα απομεινάρια της εποχής Βωβού αλλά και η ΠΑΕ μέσω των διαρροών της σε συγκεκριμένα ΜΜΕ, φαίνεται ότι ευθυγραμμίζονται και συνηγορούν στη μεγαλύτερη αδικία που έχει γίνει ποτέ στην Ιστορία του Παναθηναϊκού.

Ποια είναι αυτή η αδικία; Μην ακούτε που λένε περί γηπέδου μπάσκετ σε όμορο οικόπεδο, διότι οι ίδιοι άνθρωποι του Δήμου και της Πολεοδομίας πέρσι, στις συναντήσεις με τις ομάδες εργασίας, έχουν πει αυτολεξεί ότι αυτό το οικόπεδο δεν ξεμπλέκει ούτε σε 50 χρόνια.

Και το ακόμα χειρότερο… Μας λένε να δώσουμε τη Λεωφόρο της αξίας των 300 εκατομμυρίων ευρώ για να πάμε στον Βοτανικό ως ενοικιαστές! Τις εμπορικές χρήσεις να τις εκμεταλλεύεται ο Δήμος και όχι ο Ερασιτέχνης. Αν αυτό δεν είναι αδικία τι είναι;

Στο ξεπούλημα της Λεωφόρου αρνούμαι κατηγορηματικά να βάλω την υπογραφή μου ως Πρόεδρος του Ερασιτέχνη. Από την άλλη όμως δεν θέλω επίσης να χρεωθώ ότι μπλοκάρω το έργο της κατασκευής του ποδοσφαιρικού γηπέδου, το οποίο αποτελεί όνειρο όλων των Παναθηναϊκών για το χιλιοταλαιπωρημένο τμήμα ποδοσφαίρου. Οπότε, εάν μέχρι τις εκλογές του Ερασιτέχνη οι οποίες θα γίνουν σε 20-25 ημέρες όπως προβλέπει ο Νόμος, δεν προχωρήσει και δεν ανακοινωθεί από επίσημα χείλη η αρχική μας συμφωνία, η απόφαση μου είναι να μην συνεχίσω στον Ερασιτέχνη. Για την ακρίβεια θεωρώ Ιερό Καθήκον μου να μην μείνω Πρόεδρος στον Ερασιτέχνη καθώς δεν πρόκειται η συγκεκριμένη συμφωνία να έχει τη δική μου υπογραφή! Για λόγους αρχής, για λόγους Παναθηναϊκής αξιοπρέπειας και Παναθηναϊκής συνείδησης.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει σε κάθε περίπτωση ότι δεν θα υποστηρίζω οικονομικά τα αγωνιστικά τμήματα. Τα έχω αγαπήσει, ειδικά το βόλεϊ ανδρών, και θα συνεχίσω να συνδράμω.

Πέρυσι επίσης είχα πει ότι αν δεν μπει στις ράγες το πρότζεκτ Βοτανικός και αν δεν είχε ανταπόκριση το κάλεσμα μου για έναν αδιαίρετο, αυτάρκη, αυτοχρηματοδοτούμενο και αυτοδύναμο Παναθηναϊκό, την 1η Ιουλίου θα παραδιδόταν το μάνατζμεντ της ΚΑΕ σε άνθρωπο εμπιστοσύνης μου και δεν θα ασχολούμουν ξανά με την ομάδα. Είχα πει μάλιστα να το γράψετε και στην πέτρα.

Από αυτή την στιγμή λοιπόν η ΚΑΕ Παναθηναϊκός είναι προς πώληση. Είναι προς πώληση για 25 εκατομμύρια ευρώ. Όπως λάθος δεσμεύτηκα πέρυσι.

Βλέπετε, στα 33 αυτά χρόνια δεν είχαμε μπει ποτέ στη διαδικασία να αποτιμήσουμε την αξία αυτού του πανίσχυρου brand. Της καλύτερης ομάδας που έβγαλε ποτέ αυτός ο τόπος.

Αυτής που σύμφωνα με τους ειδικούς εκτιμητές, υπάρχει είναι στη διάθεσή σας, η αξία της φτάνει τα 75 εκατομμύρια ευρώ. 34 για το σήμα και 75 η συνολική επιχειρηματική αξία.

Αλλά δεν θα πάρω τα λόγια μου πίσω… Δεν θα αλλάξω ούτε λέξη. 25 είπα και δεν το αλλάζω!

Μέχρι να βρεθεί αγοραστής η ΚΑΕ θα πορευτεί υπό ανθρώπους εμπιστοσύνης χωρίς την παραμικρή εμπλοκή μου και βασιζόμενη αποκλειστικά και μόνο στα όποια έσοδα της σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αυτοί οι άνθρωποι εμπιστοσύνης είναι ο Μάνος Παπαδόπουλος και ο Τάκης Τριαντόπουλος. Από σήμερα αυτοί τρέχουν τον Παναθηναϊκό εξ ολοκλήρου.

Εδώ όμως θέλω να τονίσω ότι επειδή ένας Γιαννακόπουλος όχι μόνο δεν έχει την ανάγκη να τραβήξει την πρίζα ώστε να φανούν περισσότερο οι επιτυχίες επί των ημερών του, αλλά μέχρι και τις τελευταίες ημέρες δουλεύαμε για να εξασφαλίσουμε τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για μια σειρά από μέτρα τα οποία βοηθούν τον ελληνικό αθλητισμό.

Σκοπός μου για αυτές τις ενέργειες είναι η απουσία του Γιαννακόπουλου και των χρημάτων που έβαζε στον Παναθηναϊκό να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο αισθητή. Να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί όσο περισσότερο γίνεται.

Αφήνω τον Ερασιτέχνη ξανά ισχυρό, καθαρό από υποχρεώσεις, με όλα τα τμήματα του στη μεγάλη κατηγορία, να λειτουργεί σε επαγγελματικά πρότυπα και να βγάζει υγεία.

Αφήνω τον μπασκετικό Παναθηναϊκό πρωταθλητή και καθαρό από υποχρεώσεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω αλλά και να αναφερθώ σε κάποιους ανθρώπους που επί σειρά ετών ήταν κοντά είτε στον Παύλο και τον Θανάση, είτε σε μένα. Αυτοί είναι ο Κώστας Πετράκης και ο Τάσσος Στεφάνου που έχουν φύγει από τη ζωή αλλά και οι Γιώργος Μοιρέας, Μιχάλης Γεωργαντής, Μάνος Παπαδόπουλος και Τάκης Τριαντόπουλος που μέχρι και σήμερα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Παναθηναϊκού. Χωρίς αυτούς στο πλευρό μας ίσως να μην είχαμε πετύχει τόσα πολλά.

Φεύγω με το κεφάλι ψηλά… Η αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος σε κάθε ευκαιρία, με κάνει να λέω ότι άξιζε τον κόπο ο πακτωλός εκατομμυρίων, ο ατέλειωτος χρόνος, η ουσιαστική ενέργεια, η κατάθεση ψυχής και όσα άλλα έπρεπε να δαπανήσω εδώ και τόσα χρόνια για τον Παναθηναϊκό…

Κοιτώντας πίσω θα πω ότι έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι στην καλύτερη ομάδα που έβγαλε ποτέ αυτός ο τόπος…

Τον Παναθηναϊκό των Γιαννακόπουλων, τον Παναθηναϊκό του Παύλου, τον Παναθηναϊκό των μεγάλων προπονητών και αθλητών, τον Παναθηναϊκό του κόσμου του, των εκατομμυρίων φιλάθλων του, των παιδιών της Θύρας 13… Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους εσάς!

Τον Παναθηναϊκό του τρίπτυχου διοίκηση, ομάδα, κόσμος στον οποίο υποκλίθηκε και υποκλίνεται ένας ολόκληρος πλανήτης. Τον Παναθηναϊκό που είναι πάνω από πρόσωπα… Που είναι ιδέα. Που είναι τρόπος ζωής.

Σας ευχαριστώ πολύ…»

Πηγή: kritipress.gr