Ζορίστηκαν στους ομίλους, αλλά έφτασαν ως το τέλος

 Υπάρχουν οι εθνικές ομάδες που πέρασαν… αέρα από τη φάση των ομίλων ενός παγκοσμίου κυπελλού αλλά στη συνέχεια δεν έκαναν και κάτι σπουδαίο. Υπάρχουν και αυτές που έκαναν το ακριβώς αντίθετο. Που προκρίθηκαν, δηλαδή, με τα χίλια ζόρια από τη φάση των ομίλων, όμως στη συνέχεια έφτασαν μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ.

1982: Ιταλία

Η χώρα είχε κλονιστεί από το σκάνδαλο στημένων αγώνων «Τοτονέρο», στο οποίο είχαν εμπλακεί πολλοί διεθνείς ποδοσφαιριστές, όπως ο Πάολο Ρόσι, με αποτέλεσμα η «σκουάντρα ατζούρα» να εμφανιστεί ιδιαίτερα επηρεασμένη στο ξεκίνημα της διοργάνωσης. Με αντιπάλους την Πολωνία, το Περού και το Καμερούν, η Ιταλία δεν κατάφερε να νικήσει σε κανένα παιχνίδι των ομίλων, φέρνοντας τρεις ισοπαλίες. Ισοβάθμησε στη δεύτερη θέση με το Καμερούν, παίρνοντας τελικά την πρόκριση, λόγω καλύτερης επίθεσης από την αφρικανική ομάδα. Ο ιταλικός τύπος επέκρινε, τότε, τους διεθνείς για τις εμφανίσεις τους, όμως στη συνέχεια η «σκουάντρα ατζούρα» συσπειρώθηκε, φτάνοντας μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου στα γήπεδα της Ισπανίας.

1990: Αργεντινή

Η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1986 μπήκε με το… αριστερό στο Μουντιάλ της Ιταλίας, γνωρίζοντας ήττα-σοκ από το Καμερούν με 1-0. Στο δεύτερο παιχνίδι της διοργάνωσης, η «αλμπισελέστε» σοβαρεύτηκε, επικρατώντας της Σοβιετικής Ένωσης με 2-0, όμως έχασε το βασικό της τερματοφύλακα, Νέρι Παμπίδο, που έσπασε το χέρι του. Το τελευταίο ματς των ομίλων ήταν το πλέον καθοριστικό για την ομάδα του Ντιέγκο Μαραντόνα, με την Αργεντινή να έρχεται ισόπαλη 1-1 με την Ρουμανία και να μένει εκτός της πρώτης δυάδας, αφού πρώτο ήταν το Καμερούν με 4 βαθμούς και ακολούθησαν Ρουμανία και Αργεντινή με 3 πόντους. Ωστόσο, οι Ρουμάνοι είχαν καλύτερη επίθεση (4-3 και 3-2 οι συντελεστές των γκολ) και πήραν τη δεύτερη θέση, με την «αλμπισελέστε» να παίρνει το εισιτήριο για την επόμενη φάση, ως μία από τις καλύτερες τρίτες των έξι ομίλων. Στα νοκ άουτ όλα άλλαξαν, με την εθνική Αργεντινής να φτάνει μέχρι τον τελικό, όπου ηττήθηκε από τη Δυτική Γερμανία.

1994: Ιταλία

Μία μοναδική περίπτωση στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, αφού όλες οι ομάδες του ομίλου ισοβάθμησαν στους τέσσερις πόντους και η πρόκριση κρίθηκε στην καλύτερη επίθεση, αφού και οι τέσσερις είχαν το ίδιο goal average. Τελικά, το Μεξικό πήρε την πρώτη θέση (3-3) και η Ιρλανδία τη δεύτερη (2-2), αφού η Ιταλία μπορεί να είχε τον ίδιο συντελεστή τερμάτων (2-2), όμως είχε χάσει στο μεταξύ τους παιχνίδι. Ωστόσο, τότε περνούσαν στην επόμενη φάση και οι τέσσερις καλύτεροι τρίτοι των έξι ομίλων, με τη «σκουάντρα ατζούρα» να παίρνει με αυτόν τον τρόπο το εισιτήριο για τους «16». Σε όλα τα νοκ άουτ η Ιταλία επικράτησε με 2-1, φτάνοντας μέχρι τον τελικό, όπου ηττήθηκε από την Βραζιλία στα πέναλτι.

2006: Γαλλία

Μετά το στραπάτσο του 2002, οι «τρικολόρ» ήθελαν να επανέλθουν στο υψηλότερο επίπεδο, στο κύκνειο άσμα του Ζινεντίν Ζιντάν στους αγωνιστικούς χώρους. Σε έναν όμιλο βατό, κόντρα σε Ελβετία, Νότια Κορέα και Τογκο, η Γαλλία ήταν το ακλόνητο φαβορί, όμως τα… χρειάστηκε για να περάσει στα νοκ άουτ. Στα δύο πρώτα παιχνίδια ήρθε ισόπαλη απέναντι σε Ελβετία (0-0) και Νότια Κορέα (1-1), με αποτέλεσμα να έχει μόλις δύο βαθμούς, έναντι τεσσάρων των Ελβετών και των Νοτιοκορεατών. Η νίκη στον τελευταίο αγώνα με το Τογκο ήταν μονόδρομος για τους Γάλλους, που ήθελαν ταυτόχρονα να μην υπάρξει ισοπαλία στο άλλο παιχνίδι, ώστε να μην μπλέξουν σε περιπέτειες ισοβαθμίας στους πέντε πόντους. Πράγματι, η ομάδα του Ραϊμόν Ντομενέκ νίκησε με 2-0, ενώ την ίδια ώρα η Ελβετία επικρατούσε με το ίδιο σκορ της Νότιας Κορέας. Έτσι, οι «τρικολόρ» προκρίθηκαν, έστω και την ύστατη ώρα, με την πορεία τους στη συνέχεια να φτάνει ως τον τελικό, όπου ηττήθηκαν από την Ιταλία στα πέναλτι, σε ένα παιχνίδι που σημαδεύτηκε από την κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι.

Πηγή: gazzetta.gr